Afgelopen donderdag was een hele bijzondere dag. Om 9 uur hadden we een afspraak in Sophia voor Robbie’s laatste chemokuur! De avond ervoor had Robbie nog zijn nieuwe Star Wars pak gepast en een laatste check gedaan of alles goed zat. Slapen lukte dit keer heel goed. In tegenstelling tot alle andere ziekenhuisbezoekjes keek hij naar deze dag uit. “Het voelt alsof ik jarig ben”, zei Robbie.
 
Wat hij nog niet wist is dat in het ziekenhuis twee Star Wars Cosplayers hem zouden opwachten. Tussen alle lieve en bemoedigende reacties op het persbericht van het Erasmus was ons aangeboden om Robbie flink te verassen. Twee Star Wars fans wilden graag met Robbie naar de afdeling lopen in Cosplay kostuum en onder begeleiding van Star Wars muziek. Robbie wist niet wat hem overkwam, maar aan zijn hele houding zag je dat hij het enorm naar zijn zin had en dit had hij niet durven dromen. Terwijl de Star Wars muziek door de gangen van het Erasmus Mc galmde marcheerde het stel naar de afdeling om het laatste briefje op te halen voor een vingerprikje en chemo infuus.
 
Anderhalf jaar zijn we nu onderweg. Verdriet en geluk ligt ontzettend dicht bij elkaar. We hebben zoveel lieve familie en vrienden die achter ons staan en heel veel nieuwe mensen ontmoet en leren kennen. In ons gevecht hebben we ook prachtige avonturen beleefd. We voelen ons bijzonder gezegend. Ook de komende periode gaan we vol vertrouwen in. Maandag 19 maart staat er een MRI gepland. Diezelfde week krijgen we nog de uitslag hiervan. De follow-up wordt nog voor Robbie uitgerold. Er moeten nog diverse afspraken gemaakt worden om goed in de gaten te houden hoe zijn lijf hersteld van de chemo en bestraling. Een nieuwe fase van herstel en bijkomen van alle verassingen.

Afgelopen week was een pittig weekje. Robbie had veel last van zijn buik en erge rug- en spierpijn. Om ons heen horen we natuurlijk dat veel mensen worden geplaagd door de griep. Wonderlijk dat Robbie ondanks zijn weerstand geen koorts erbij heeft gekregen. Dit is waar je bang voor bent in Robbie zijn geval. Wij zouden ons dan gelijk moeten melden bij de SEH om vast te stellen of het zou gaan om een virus of een bacterie. Super dankbaar dat dit ons bespaard is gebleven!
 
Onze kleine Trooper melde zich dan ook weer trouw afgelopen donderdag in het Sophia voor zijn één na laatste push van de kuur. Ondanks alle fysieke klachten waren zijn bloedwaarden voldoende. Gelukkig maar want we zien zo uit naar aankomende donderdag. Donderdag is toch echt wel een mijlpaal. Een nieuwe fase van herstel.
 
We hebben afgelopen week veel school gemist maar gelukkig konden we ook schoolwerkjes thuis doen. En vrijdag hadden we afgesproken met Robbie’s grote vriend Vito, voor een goede pot sjoelen en lekker pizza eten.
 
En met een grote familie en veel vrienden valt er ieder weekend wel iets te vieren. Zo ook zondag de verjaardag van Nathan, Robbie’s maatje.
 
We gaan vol energie de nieuwe week in... We gaan het in ieder geval proberen en tellen de nachtjes af tot donderdag.

Sam is van de week 13 jaar geworden! Om dit te vieren hebben we lekker gesmuld bij Gracy’s American Diner. Hamburgers eten is en blijft favoriet bij de heren. Dit weekend was het ook nog feest. Zaterdag een JumpParty en zondag een familiefeestje. We hadden weer een huis vol visite. Heerlijk als iedereen met elkaar kletst, de kinderen door het huis rennen en we boven op de kamer van de oudste een hoop geschater horen en een iets te harde bas van de PlayStation.
 
Robbie was dit weekend niet helemaal fit, maar heeft toch heerlijk meegedaan. Donderdag heeft hij de eerste push van zijn laatste kuur gehad. Het lijkt op een echt sprintje wat we trekken. Robbie geeft alles, maar zijn energie is ook snel op. We moeten een beetje bedachtzaam zijn met wat we doen. Het zou zonde zijn als hij in de laatste weken van de kuur onderuit zou gaan. Dus nemen we onze rust en zoeken we onze afleiding.
 
Dit ziekenhuisbezoek was ook wel weer bijzonder. Dit keer niet verkleed, maar Robbie’s bijles juf ging mee. Robbie wilde graag aan de juf laten zien waar hij elke week naartoe gaat als alle andere kinderen gewoon naar school komen. Vol trots liep Robbie voorop door de gangen van Sophia en liet dapper zien hoe alle onderzoeken gedaan worden. In de stoel op de behandelkamer hield hij zich groot en maakte gezellige grapjes naar de juf. Voor ons echt een hele geruststelling dat ook op school oog is voor Robbie. Dat hij in de gaten wordt gehouden en hij een juf heeft die hij vertrouwt om eerlijk te zijn over hoe hij zich voelt.

Bewonderd worden door het verhaal dat je gedeeld hebt. Hoofden die omdraaien als je op het schoolplein loopt. Gevraagd worden om handtekeningen… Robbie voelt zich beroemd.
 
Veel kinderen op school hadden het jeugdjournaal gezien of de KidsWeek gelezen en Robbie meteen herkend. En dan al die lieve reacties op Facebook. Het maakt ons ook een beetje zenuwachtig om de laatste kuur in te gaan. Eindelijk is het einde in zicht. De spanning zal blijven, maar wetende dat we nu gaan aftellen maakt ons van binnen erg blij.
Robbie is samen met oma al in volle voorbereiding om het kostuum, voor het laatste bezoek aan het ziekenhuis, tiptop in orde te maken.
 
School is van de week ook erg goed gegaan. Robbie heeft een prachtig rapport met complimenten mee naar huis gekregen. En dat is terecht, want hij werkt er hard voor.
Aankomende donderdag starten we de laatste kuur. We gaan dan echt de dagen aftellen op de kalender.