​De lente zet door; zo goed als het al ging met Robbie gaat het eigenlijk alleen nog maar beter. Heerlijk naar school, sporten, veel buiten spelen. Genieten van wat je allemaal kan. Als Robbie bovenop een rots zit met zijn oude schoolvrienden voelt hij zich dan ook het gelukkigste jongetje op aarde. Sinds vorige week heeft Robbie ook zijn krukken opgeborgen. Zijn benen voelen sterk genoeg en door de pijn heen gaan, gaat hem goed af.  Soms is een hele week school nog wel een beetje veel. Vaak tegen het einde van de week, is de koek op en moeten er extra "chill"momentjes worden ingelast. Dinsdag 26 maart hebben we een nieuwe afspraak met de pijnpoli. Ze zullen verbaasd zijn over Robbie's vooruitgang. Er zal nog wel goed naar de medicatie moeten worden gekeken. Helaas is het ons niet gelukt om verder af te bouwen. Zeker nu Robbie loopt zonder ondersteuning plaagt de pijn in zijn rug enorm. Tijdens de laatste controle is verteld dat Robbie's nierfunctie, door de hoeveelheid radiotherapie en ifosfamide tijdens de chemoterapie, verminderd is. Uit urineonderzoek bleek dat het lichaam teveel zouten verliest. Om deze aan te vullen zal hij een medicijn erbij moeten slikken tegen hoge bloeddruk, om verdere achteruitgang van de nierfunctie te voorkomen. We zullen toch nog eens vragen of de hevige rugpijn hier ook een gevolg van kan zijn. 

Met Boaz gaat het ook goed! De wondjes van de kijkoperatie zijn goed genezen. Boaz had nog wel even de pech dat hij een flinke bloedlaar op zijn knie kreeg door een pleisterallergie. Maar ook deze is genezen. Alle dagen ging hij alweer naar school met OV, op krukken. Afgelopen weekend hebben we geoefend om zonder krukken te lopen. Inmiddels lukt het hem goed. Op de hockeyclub heeft hij afscheid genomen van zijn team. Het advies is om sporten te vermijden totdat de knie meer stabiliteit heeft. Boaz wordt erg gemist in het team en dat lieten ze ook wel blijken met een prachtig afscheidscadeau. Vrijdag 19 april is er een controleafspraak bij de orthopeed en horen we hoe het verdere plan wordt uitgerold om de meniscus te behouden. ​

YES, geen verhoogde ontstekingswaarde meer in Robbie's bloed gevonden. Inmiddels hebben we ook kennis gemaakt met de dokter van Rijndam revalidatie. De dokter gaat een plannetje maken om Robbie in een kort traject, intensieve revalidatie te laten volgen. De dokter weet zeker dat Robbie hier baat bij heeft. Nou Robbie is er ook van overtuigd. De afgelopen twee weken heeft Robbie laten zien dat hij zo graag weer overal aan mee wil doen. School, buiten spelen, sporten.. het is niet te geloven. Afgelopen woensdag kwam Robbie fluisterend in mama's oor vertellen dat hij een blij gevoel van binnen had en graag wilde lopen zonder krukken. Trots zette hij zijn krukken in de hoek en liep naar zijn vriendje toe met het voorstel om lekker buiten te gaan spelen! Verkleed in zijn StarWars kostuum heeft hij een rondje park gedaan. En Robbie moet natuurlijk altijd overtreffen dus wilde hij ook nog graag proberen of hij kon fietsen. Na dik 10 rondjes park gaf Robbie aan, uitgeput te zijn. Dit is zon heldendaad die geen psycholoog of fysio op de wereld teweeg kan brengen. Robbie zelf heeft ervoor gekozen dat hij het kan, en ondanks de pijn ook gewoon doet. We hoeven jullie natuurlijk niet te vertellen dat we ongelofelijk trots zijn!

Veel mensen vragen ook, meer dan terecht, naar Boaz. Boaz is twee weken geleden tijdens de gymles verkeerd terecht gekomen op een gymmat. Sindsdien kan hij zijn zijn been niet meer geheel strekken,  zijn knie zit 'op slot'. De knie doet ook zeer en omdat hij het been niet kan strekken loopt hij op krukken. Inmiddels heeft een MRI onderzoek laten zien dat er een scheurtje in de buitenmeniscus zit. Daarnaast zijn ze bang dat Boaz eerder beschadigde kruisband ervoor zorgt dat de knieschijf op slot zit. Binnen 14 dagen wordt Boaz opgeroepen voor een kijkoperatie en zullen ze met een kleine ingreep hem kunnen helpen! En ook van deze ziekenhuisbezoekjes maken we dan maar een feestje. De broers hebben zichzelf heerlijk getrakteerd op een fruitshake en valentijns-donut. En thuis struikelen we natuurlijk over alle krukken en hulpmiddelen maar maakt het ze ook wel weer tot een komisch duo die twee!

Vrijdag 22 februari moet Robbie weer naar het Prinses Maxima Centrum voor een MRI onderzoek. Woensdag 27 februari moeten we nog een keer naar Utrecht voor een thoraxfoto en echo van de buik. Dit zijn de laatste onderzoeken binnen het protocol jaarcontrole rhabdomyosarcoom. 

​Werken met klasgenoot is best leuk! Zeker als de juf 's ochtends begint met een spelletje. Maar Robbie werkt ook hard. Het is niet altijd makkelijk om zijn concentratie te bewaren maar hij doet erg zijn best. Spelen met vriendjes blijft natuurlijk het leukst. Al gaat Robbie nog niet naar school, gelukkig komen er regelmatig schoolvriendjes thuis spelen. En ook de vriendjes ontkomen er niet aan om zich te verkleden. Dit blijft toch de grootste hobby van Robbie. Vrijdag hebben we ook feest gevierd. Sam werd 14 jaar! Een super gezellige avond met veel familie en vrienden. 
​Dinsdag hebben we onze controle afspraak in het ziekenhuis gehad. De dokter was verbaasd hoe goed Robbie met de hulp van zijn krukken, liep. Er is opnieuw bloed afgenomen om te bepalen of de ontsteking is geremd. Vrijdag 15 februari hebben we een intake bij Rijndam revalidatie. Het zou fijn zijn als deze praktisch snel van start gaat. Hoe meer Robbie beweegt, hoe beter. Belangrijk is ook dat de medicatie wordt afgebouwd. Bij voorkeur wordt het revalidatietraject zonder medicatie gestart. Voor de komende maand 1 pilletje minder, dus het afbouwen gaat niet heel snel. We laten het maar een beetje over ons heen komen. Belangrijkste is dat Robbie weer pit krijgt, een hoop lol heeft en ondanks de pijn leuke dagen beleefd. 

Het is alweer twee maanden geleden dat Robbie met zoveel pijn werd opgenomen in het ziekenhuis. Gelukkig was het virus volledig en snel teruggetrokken maar Robbie’s zenuwstelsel is nog zo ontregeld dat hij overgevoelig blijft reageren. Doel is nu om de zenuwbaan waar het om gaat tot rust te brengen. En die rust geef je niet door het been (en de onderrug) te ontzien maar door andere prikkels dan pijnprikkels te laten ervaren. En andere prikkels zijn dingen die je kunt zien, horen, ruiken, voelen of proeven. Belangrijk is om iets te doen waar je veel plezier aan beleeft. De pijn zal niet direct weg zijn hierdoor maar raakt wel op de achtergrond en zal geleidelijk aan minder worden. Nu lijkt dit natuurlijk een hele makkelijke opdracht maar dat valt best tegen omdat de pijn er continue is. Robbie moet daardoor op een hele andere manier gaan leren denken. Gelukkig worden we daarbij geholpen door een psycholoog. 
Onze fysiotherapeut helpt hier ook bij en geeft tips voor de opbouw van Robbie’s conditie. 
Niet alle sporten zijn mogelijk maar zwemmen is wel heel fijn. In het water is het makkelijker om je lichaam te bewegen en dus ook het zere been te belasten.
De medicijnen moeten we helaas nog steeds blijven gebruiken en hierin bouwen we ook nog niet heel snel af. Dit heeft ook te maken omdat een deel van de medicijnen gebruikt worden bij acute pijn. Het andere deel van de medicijnen werken heel goed op de overgevoeligheid van de pijnzenuwen. Kortom zijn we druk bezig met het maken van een plan om te leren omgaan met de pijn. En we zien ook echt verbetering. We zijn zo dankbaar dat Robbie zon vechter is. Het is namelijk niet gemakkelijk om door pijn heen te gaan. Maar het werkt echt! Je kan eigenlijk zoveel meer aan dan je denkt. Maar dan moet je eerst een beetje groeien van binnen en het ook echt beseffen. En dat groeien doe je door super toffe dingen te doen.. een dagje op avontuur met papa en zijn professionele camera. Of in de sneeuw banjeren met je rolstoel en hele mooie sneeuwballen maken waar je natuurlijk goed mee kunt gooien. Verkleden en feestjes slaan we ook zeker niet over. Natuurljk moet er ook aan school worden gewerkt. Vanaf februari mag Robbie weer met Klasgenoot van KPN werken. We hopen dat dit helpt om het schoolritme terug te krijgen. Maar we gaan aankomende week ook proberen om een half uurtje naar school te gaan. Misschien is dit makkelijk te doen of valt het tegen. Maar het belangrijkste is dat we heel voorzichtig opbouwen zodat Robbie alleen maar succes momentjes ervaart. 
Voor de verbetering van zijn beweeglijkheid hebben we het zwembad ontdekt. Om de dag mogen we in het zwembad baantjes trekken om lekker te genieten van de gewichtloosheid in het water maar ook conditie kunnen opbouwen. 
Omdat de artsen inmiddels over chronische pijn praten is er nog een bloedonderzoek gedaan. In de loop van volgende week krijgen we de uitslag. Doordat Robbie’s zere been wat warm aanvoelt en anders van kleur is willen ze een ontsteking uitsluiten. 
​
​

Een dagje Maritiem Museum blijft leuk! Spelen op het buitendek van Professor Plons was iets moeilijker met krukken maar Robbie werd goed geholpen door Luca en hadden samen de grootste lol. De 'Offshore Experience' was ook super interessant. De jongens deden hun best om een goed plekje te vinden voor een nieuw windmolenpark, in zee. Ze hebben super serieus hijswerk geleverd en als een echte marshaller een helikopter begeleid. Moe van al het harde werken hebben de heren zichzelf getrakteerd op McDonalds. Omdat het nog vakantie was stond er ook nog een avondje uit gepland met Papa en Mama. Met zijn drieën naar het Eftelingtheater voor 'Caro', een super leuke theatershow. En als cadeautje konden we na afloop nog genieten van het waterspektakel 'Aqua Nora'. We kunnen niet wachten om weer eens een hele dag naar de Efteling te gaan. De 'Python' en 'Baron 1898' staan dan hoog op Robbie's lijstje.
​Maar helaas moeten we daarvoor nog even geduld hebben. Het afbouwen van de medicatie ging van de week iets te snel. Gelukkig verbeterd de beweeglijkheid van Robbie zijn gewrichten. Volle belasting doet nog steeds veel pijn. Maar gelukkig zien we aan de revalidatie dat hij wel voorruit gaat. Tegelijkertijd lijkt de pijn soms erger te worden. Het afbouwen van de medicatie is daarom even stop gezet. Om toch ernaar te streven om geleidelijk en zorgvuldig te gaan afbouwen, krijgt Robbie de medicijnen op een ander tijdschema. Hij hoeft nu nog maar op drie momenten op de dag medicatie te slikken. Hopende dat de verlichting dusdanig is dat afbouw toch weer mogelijk is. Kortom het is nog steeds puzzelen. 
En school is inmiddels ook weer begonnen. Het is nog moeilijk om goed en lang te concentreren maar Robbie doet zijn best om elke dag aan school te werken. Echt naar school toe gaan is nog een te grote stap. Als je zoveel pijn hebt zie je er ook een beetje er tegenop om naar de klas te gaan. Gelukkig komt de juf twee keer in de week thuis langs om Robbie een beetje te helpen. Dat is wel heel fijn. 
​

We stelden de vraag aan de jongens wat het mooiste moment voor hen was in 2018. Robbie vroeg gelijk met enige twijfel... "was het dit jaar nog? ... dat ik goed nieuws kreeg en geen kanker meer had"?
Maart 2018 was ons mooiste moment van opluchting en dankbaarheid. En als we alle foto's terugkijken van afgelopen jaar hebben we zo intens van elkaar genoten! Onverwachts op wintersport, Robbie in het nieuws en in de krant, Euro Disney bezoek, zwemdiploma A en B, groot verjaardagsfeest, KiKa Run, eindelijk weer op zomervakantie, de koning ontmoet en die oneindig veel mooie kleine momentjes samen met vrienden, familie of juist even met zijn vijven in de rust. We zijn dankbaar voor 2018! 
We wensen iedereen een prachtig liefdevol, vreugdevol en gezond 2019! 

Gelukkig zien we dat de medicijnen hun werk doen en is de pijn stukken minder dan in het begin. De dagen gaan wel snel voorbij maar niet altijd even voldaan. Maar elke dag is er één die niet meer terugkomt dus moet er elke dag iets leuks gedaan worden! Zo komt Robbie's ijzersterke wilskracht ook weer tevoorschijn. Gelukkig is het kerstvakantie en is het super gezellig met iedereen thuis. Een spannende film, een spelletje met elkaar doen of lekker gamen is dan de beste afleiding en prima vermaak. Inmiddels zijn we voorzichtig de medicijnen aan het afbouwen. De morfinepleister is woensdag verwijderd en het eerste stapje afbouwen is gemaakt. Robbie krijgt ook thuis fysiotherapie. Met spelletjes leert de fystiotherapeut om het zere been weer te gaan belasten. Ook trappen lopen is een hele uitdaging (zeker in ons huis). De kerstdagen hebben we samen met familie gevierd. De drukte was soms wel een beetje overweldigend. Door de vele medicatie wil het nog wel eens een warboel bovenin Robbie's hoofd zijn en alle gezelligheid kan dan soms iets te veel zijn. Toch houdt onze held zich goed staande. En daar waar iedereen van hot naar her vliegt verplaatst Robbie zich met de hulp van zijn krukken of rolstoel. Robbie baalt soms enorm dat hij niet gewoon kan opstaan en wegrennen. Maar inmiddels worden er wel records verbroken met wheelies in de rolstoel. Te spannend om naar te kijken maar heel cool om te doen. 
Robbie heeft trouwens ook goeie trucjes laten zien op de bowlingbaan. En na kerst was het tijd om met zorg de bestellijst voor vuurwerk samen te stellen. Aan papa de eer om samen met de jongens de buit op te halen. Eenmaal thuisgekomen werd deze verdeeld. De voorpret was al groot met het indelen van de koffertjes. Klaar om knallend het nieuwe jaar in gaan! 

* Update (pakjesavond) 5 december *
Robbie is weer thuis! Na een drukke dag vol cadeautjes en pepernoten kwam de dokter met onverwachts, goed nieuws. We mochten naar huis, als we dit zouden willen. Natuurlijk wilden we dat heel graag! Maar ook wel spannend. Robbie kan nog steeds geen kracht op zijn rechterbeen zetten omdat de pijn er nog steeds is. Omdat hij zijn zere been volledig ontziet is zijn andere been ook zwak geworden. Maar voor alles is een oplossing te bedenken dus hebben we snel Robbie's medicatie opgehaald en ons klaar gemaakt voor vertrek.

Dinsdag mocht Robbie van de isolatiebox en was hij vrij van infuus. Dit scheelde enorm. Eindelijk de kamer af en even afleiding in een andere omgeving. We hebben gelijk een leuk spelletje opgezocht in de speelkamer. En Robbie is nog steeds fanatiek, hij heeft papa en mama vet ingemaakt. Jammer genoeg hebben we het sinterklaasfeest op school gemist. Robbie heeft nog wel een prachtige surprise gemaakt en zijn klasgenootje Simon kwam Robbie's surprise, naar het ziekenhuis brengen. En Sinterklaas kwam ook langs in het Sophia. Boffen dat Robbie van zijn kamer af mocht want nu kon hij met de andere kinderen van de afdeling toch een beetje Sinterklaas vieren. Robbie zat naast grapjespiet. Maar het mopje "kan je daarbij? Waarbij?".. trapte Robbie mooi niet in! Eenmaal op de kamer werd Robbie verrast door een enorme chaos van pepernoten en een mega grote doos LEGO. Al dat bouwplezier is een goede afleiding. We houden contact met het team pijngeneeskunde uit het Sophia. Ze proberen Robbie zo goed mogelijk te helpen om de gevoeligheid van zijn rug en been af te vlakken. Revalidatiecentrum Rijndam start fysiotherapie om Robbie weer vertrouwen te geven om, ondanks de pijn, te blijven bewegen. Alle pijn heeft Robbie ook een beetje in de war gebracht waardoor soms de paniek toeslaat. In het revalidatietraject zal ook daar aandacht aan worden gegeven. Samen proberen we te zoeken wat het beste helpt tegen de pijn en Robbie zoveel mogelijk comfort te geven. We doen er alles aan om hem weer zo snel mogelijk fysiek en mentaal sterk te maken!  

Afgelopen twee weken is er ontzettend veel gebeurd. Wachtende op de uitslag van de MRI kreeg Robbie alleen maar meer pijn in zijn rug. Gelukkig konden de artsen snel naar de MRI beelden kijken en ons gerust stellen dat er geen ruimte innemende afwijkingen of uitzaaiingen waren te zien! Dit is natuurlijk super goed nieuws en een enorme opluchting!! Donderdag kreeg Robbie alleen naast de rugpijn ook pijnscheuten in zijn rechterbeen. 's avonds hebben we via de SEH een extra pijnstiller opgehaald om Robbie hiermee te helpen. Ondanks de pijnstilling werd de pijn alleen maar erger. Vrijdagavond kon Robbie zijn tranen niet meer bedwingen en gaf aan een vreselijk naar, brandende pijn in zijn rechterbeen te hebben. Deze werd versterkt door stekende pijnscheuten. Zijn been mochten we ook niet meer aanraken. Om gerust het weekend in te gaan hebben we toch nog een keer de SEH gebeld en de dienstdoende kinderorthopeed wilde Robbie graag zien. Wat we niet hadden verwacht is dat Robbie direct werd opgenomen. Voor de pijn kreeg hij extra pijnstilling en de arts wilde hem graag hiervoor ter observatie houden. In het weekend hebben we héél veel artsen gezien! Orthopedie, neurologie, dermatologie en oncologie, kregen de ondraaglijke pijn die Robbie voelde, niet verklaarbaar. Het besluit werd genomen om nogmaals een MRI van de rug te maken en ook van de lies en bekken en voor de zekerheid een ruggenprik. Deze onderzoeken mochten onder narcose omdat deze te belastend zouden zijn voor Robbie.
De uitslagen van deze onderzoeken kregen we nog dezelfde dag en ook op al deze beelden waren geen afwijkingen te zien. Ondanks het goede nieuws en de pijnstilling had Robbie nog steeds erge pijn.  Maandagavond viel het ons op dat er wat rode vlekjes op zijn been zaten. De volgende dag bleek al snel dat dit bultjes werden met vocht. Kweek heeft uitgewezen dat Robbie het virus Herpes Zoster heeft. De symptomen van dit virus passen bij Robbie's pijnbeeld. Branderige benen, pijnscheuten, stekend/kloppend en aanrakingspijn. Omdat het een neuropathische pijn is krijgt hij zware medicatie waaronder een pijnstiller via infuus. De artsen puzzelen nog om de pijnstillig zo te doseren dat er een gelijkmatige bloedspiegel ontstaat die effectief werkt bij de pijn. We zijn nu alweer een week in het Sophia. Vrijdag is Robbie binnen Sophia verhuisd naar een andere afdeling. Dit is de afdeling waar Robbie onder behandeling is geweest voor zijn chemotherapie. Inmiddels is deze afdeling veranderd naar Kindergeneeskunde maar veel verpleegkundig personeel, zijn daar nog werkzaam. Het is erg vertrouwd om hun weer te zien. Toch willen we heel graag naar huis maar daar moeten we nog even geduld voor hebben. We hopen maar dat Sinterklaas de kinderen ook in het ziekenhuis bezoekt. Robbie is in ieder geval al zijn kamer mooi aan het versieren voor de Sint.

Dit jaar weet Robbie ook van het grote Sinterklaasgeheim. Verder wordt er niet over gesproken want dan zouden we misschien iets verklappen naar de kleine kinderen. En zaterdagochtend huppelt er dan toch een vrolijk pietje door ons huis die niet kan wachten om naar de intocht te gaan. Zo groot al hij zich voelt zien we de zenuwen en spanning als de Sint voorbij komt en een deftige high-five geeft. 
Elke avond zitten we om stipt zes uur, op de bank voor het Sinterklaasjournaal en we hebben natuurlijk al veel te veel pepernoten gegeten. 
Gelukkig is dit hele feest een goede afleiding want de rugpijn is er ook nog altijd. Robbie is de hele week thuis gebleven omdat hij niet voldoende energie had om naar school te gaan. Gelukkig kregen we aan het einde van de week de juiste medicatie om de pijn een klein beetje te onderdrukken. 3x per dag slikt Robbie nu paracetamol en dat helpt wel voldoende. Dinsdag 20 november is de MRI en hopen we meer te weten te komen.
Thuis hebben we wel aan school gewerkt maar dan een beetje op de Mees Kees-manier... met grapjes, knutsels en raadsels hebben we huiswerk gemaakt. Na een week binnen zitten was het tijd voor een uitje. De film Superjuffie stond nog altijd op het wensenlijstje van Robbie. Met een grote bak popcorn hebben we genoten van dit verhaal.


*update*
Robbie was als eerste aan de beurt voor het MRI onderzoek. Om 7:15 uur wandelde we (in het donker) het Erasmus MC-Sophia binnen. Voordat we ons konden melden bij de afdeling Radiologie moesten we nog naar de afdeling Oncologie. Robbie zijn ze nog niet vergeten! Aan de balie werden gelijk de nieuwste Star Wars weetjes gedeeld. Gelukkig ging het spoelen van de Port-a-Cath goed. Eenmaal aangeprikt konden we ons melden bij de MRI kamer. Voor de eerste keer ging Robbie zonder narcose, in het MRI-apparaat. Best een beetje spannend. De MRI scanner is heel groot en maakt heel harde kloppende en tikkende geluiden. Gelukkig kon Robbie goed stil blijven liggen en zijn er goede foto's gemaakt. We hopen aankomende vrijdag een uitslag te krijgen van onze arts.

Robbie werkt nog altijd aan het thema "Kunst" in de klas. Binnenkort worden we zelfs uitgenodigd voor een Kunstfestival op school. Soms laat Robbie vol trots  al iets moois aan ons zien. Zo heeft hij een prachtige sneeuwuil geschilderd en zijn naam geschreven in de stijl van Escher. 
Dinsdag zijn we bij de oogarts geweest voor een controleafspraak. Voor we het wisten stonden we weer buiten. Robbie had zo opgezien tegen deze afspraak. Maar omdat zijn zicht niet achteruit was gegaan en hij goed kan zien met zijn huidige sterkte hoefde hij geen vervelende druppels of andere onderzoekjes te doen. Deze ontlading moest even gevierd worden met warme chocolademelk en verse pepernoten. 
Woensdag hadden we een afspraak bij de orthopeed om röntgenfoto's van Robbie's rug te maken. Het toeval wilde dat deze middag in het teken stond van Superhelden. Gelukkig hadden we dit berichtje van Sophia op tijd gelezen en ging Robbie deze keer niet als een Star Wars held maar als Superheld naar het ziekenhuis. Tijdens het wachten op de beoordeling van de foto's, werd Robbie in de hal vermaakt, door spectaculaire superhelden-stunts en mocht hij een masker versieren.
De ortopeed zag geen afwijkingen op de foto's maar neemt de klachten van Robbie wel serieus. Om de rug nader te onderzoeken is het verzoek toch om bij de volgende controle afspraak (december a.s.) in het Prinses Maxima Centrum, een MRI te maken . 

*update*
Maandagmorgen belde de juf van school of we Robbie wilden ophalen. Zijn rugpijn hield hem van zijn werk af en hij was erg verdrietig. Robbie's energie is even op om de pijn te onderdrukken. De rug is ook wel gevoeliger dan normaal. In overleg met onze oncoloog en de orthopeed is besloten om de MRI versneld in te plannen. Helaas weten we nog niet waneer we hiervoor worden opgeroepen maar krijgen hier zsm bericht over. Om de pijn te verlichten krijgt Robbie ibuprofen en proberen we toch afleiding te zoeken.  Natuurlijk willen we graag weten waar de pijn vandaan komt en maken we ons hier ook zorgen over. De MRI zal moeten uitsluiten en hiervandaan kan dan verder gezocht worden naar een oplossing. Het wachten stelt ons geduld weer op de proef!  We gaan daarom maar weer in kleine stapjes voorwaarts.

Weekenden en vakanties voelen toch altijd alsof je het hebt verdiend. Na al dat harde werken mag je ook hard uitrusten! De herfstvakantie hebben we in Frankrijk gevierd. Alle dagen heerlijk buiten genieten van het mooie weer en de bergen. En natuurlijk is er voldoende tijd om te chillen. Gezellig spelletjes spelen of heerlijk op stap om een dorpje te bezoeken. Papa kwam iets later aan met het vliegtuig dus maandag begon de vakantie pas echt. Er werd dan ook gelijk een vuurtje gemaakt en gereedschap bij elkaar gezocht om lekker buiten bezig te zijn. Het tafelen met elkaar is elke avond een feestje en als je in Frankrijk bent moet je ook een beetje Frans eten. Robbie heeft ontdekt dat hij dol is op artisjokken. Opa kerk was zo lief om al in Nederland een dipsausje te maken. Opa's recept is geheim maar maakt het smullen helemaal compleet. We hebben ook gesmuld van het peperkoekhuisje wat Robbie samen met tante Angie heeft versierd. Bijna te mooi om op te eten maar wel heel erg lekker!! Helaas is de vakantie weer over en gaan we de laatste periode in van het schooljaar. Eigenlijk de leukste periode van het jaar met alle feestdagen die komen gaan. 
Komende week staan er ook wat ziekenhuisbezoekjes gepland. Dinsdag moet Robbie naar de oogarts voor een controle. De afgelopen keer was de toename van zijn sterkte nogal fors dus een controle is goed. Woensdag hebben we nog een ziekenhuisafspraak, maar dan in het Sophia. Robbie heeft nog altijd veel last van zijn rug. Zeker nu hij veel sport, buiten speelt en hele dagen naar school gaat blijven zijn klachten vervelend. De orthopeed zal woensdag foto's  maken om eens goed naar zijn wervels en zenuwbanen te kijken. We willen niets overbelasten en de juiste oplossing zoeken om de pijn te verlichten. Maar wie Robbie een beetje kent weet dat hij altijd de volle 100% geeft.. met of zonder pijntjes. 

Een weekendje zonder je ouders overleef je best vindt Robbie! Terwijl papa en mama twee nachtjes op de veluwe in een b&b sliepen, logeerde Robbie bij opa en oma kerk. En het toeval wilde dat Luca daar ook logeerde. Kortom de mannen hadden het weer goed geregeld. Op en top verwennerij bij oma en heerlijk gespeeld in Monkeytown. Op school is het thema 'Kunst' van start gegaan. Robbie vindt dit echt een super leuk thema. Hij heeft al een spreekbeurt gehouden over grafische kunst, een aquarel tekening gemaakt en zijn best gedaan op het maken van een borstbeeld. En als je zo heerlijk creatief bezig bent dan gaat leren ook super snel. Twee tienen in de pocket voor de tafel van vier en de tafel van zes! Bijna alle schooldagen vertrekken de jongens tegelijk van huis. Rond de klok van 8:00 uur is het dan ook dagelijks een chaos van broodtrommels, tassen, schoenen, jassen en een strijd wie het eerst zijn fiets uit de garage heeft gehaald. De weekenden blijven dan ook favoriet, als de druk van de ketel is en het tijd is voor leuke dingen. Lekker potje voetbal spelen met je vriendje of een prachtige tekening maken voor alweer een jarige dit weekend. En natuurlijk BMX-les! 

Deze week kregen we ook een goede uitslag van de longfoto's, die tijdens Robbie's controleonderzoeken zijn gemaakt. De uitslag van de foto's laat altijd een weekje op zich wachten. Robbie is hier eigenlijk helemaal niet mee bezig. Die heeft het ziekenhuisbezoek alweer achter zich gelaten en is veel te druk met andere zaken. 
​Een week kan echt voorbij vliegen. Robbie werkt keihard op school. Hij wil graag zijn rekenen inhalen van groep 4 om zo snel mogelijk met de klas mee te kunnen doen. Eén keer per week wordt hij thuis geholpen met leuke rekenspelletjes om alle sommen nog sneller onder de knie te krijgen.
Het was ook een echt sportweekje. Boaz heeft twee keer per week hockeytraining en Sam is deze week begonnen met trainen voor wedstrijdzwemmen. En als iedereen sport kan Robbie niet achterblijven. Zaterdagochtend heeft hij zijn eerste BMX les gehad. Wind, zon en regen moedigde Robbie aan om op zijn stoerst het parcours over te gaan. Zaterdagmiddag hebben we ons lekker laten verwennen op een verjaardagsfeestje van familie. En omdat Robbie van feestjes houdt, liep het uit op een logeerpartijtje. Met al die leuke dingen ging het weekend eigenlijk veel te snel voorbij.



​

We hebben natuurlijk al een update gedaan met het geweldige nieuws dat de uitslagen van de controleonderzoeken goed waren. Robbie ging redelijk relaxed naar het ziekenhuis. Het was weer gelukt om op een bijzondere manier afleiding te zoeken. Om 10:00 uur stond Robbie met een grote bak popcorn in zijn handen, om samen met papa naar de film van Dylan Haegens te gaan. Heerlijk gelachen om flauwe grappen en lekker gesnoept. Vanuit de bioscoop direct de auto ingestapt richting Utrecht. Oma ging ook mee naar het ziekenhuis. Zij was nog nooit in het Prinses Maxima Centrum geweest dus kreeg een uitgebreide rondleiding van Robbie. In het Science Centre kon Robbie goed laten zien hoe stoute cellen er nu eigenlijk uitzien. Op de racebaan gaf Robbie een rondje op de skelter cadeau. De rest van de week hebben we lekker rustig aan gedaan. Een ontlading van emoties moet altijd even een plekje krijgen en het is dan fijn om gewoon samen te zijn en niets te moeten. ​

​

Dit was weer een dolle week! Zaterdag vierden we Vito zijn Blues Brothers verjaardagsfeest. Papa en Robbie gingen helemaal in stijl. En we hadden nog een feestje in stijl. Donderdag werd het nieuwe Erasmus MC geopend. Robbie was hiervoor uitgenodigd en zoals iedereen Robbie kent binnen het Erasmus, mocht hij aanwezig zijn in zijn StarWars kostuum. Op de voorste rij kregen we een mooi plaatsje om de hele openingsceremonie van dichtbij te kunnen zien. En ook Koning Willem Alexander was aanwezig. Super leuk om dit allemaal zo van dichtbij mee te maken. En we hadden natuurlijk nooit verwacht dat de koning ook nog een high-vife aan Robbie zou geven. Super spontaan en leuk.  
​En als je in Rotterdam woont moet je natuurlijk even langs de Wereld Haven dagen. Samen met ome Krijn zijn we met de KNRM de Maas op gegaan. Met de watertaxi overgestoken om het mariniersschip Zr. Ms. Evertsen te bekijken en bij De Ballentent de lekkerste gehaktbal van Rotterdam gegeten. 
Inmiddels nog maar drie nachtjes slapen voor het ziekenhuis. De komende dagen moet school ons afleiden. En woensdag vinden we vast wel weer een manier om er toch een leuke dag van te maken. 





*update*
12-09-2018
We kunnen weer opgelucht ademhalen. Robbie's controleonderzoeken zijn goed gegaan. Zolang de uitslagen van de controles goed zijn bewijst zijn lijf dat de kanker is verslagen. Robbie draagt nog steeds zijn port-A-cath. Deze moet bij de controles worden doorgespoeld om te voorkomen dat deze verstopt raakt. Het aanprikken van zijn PAC is heel zorgvuldig gedaan en hier was Robbie heel blij mee. Deze handeling blijft  vervelend en zeker als er lange tijd overheen gaat. Via het PAC is er ook bloed afgenomen en ook hiervan zijn alle uitslagen goed. "Zeer goed zelfs", merkte de dokter op. De nieuwe controleonderzoeken staan gepland in december. Dat klinkt nog heel ver weg dus gaan we voorlopig weer de rust in met dit fantastisch goede nieuws! 

Hier nog een paar laatste kiekjes van onze zomervakantie. Wat een pret hebben we met elkaar gehad. Het was een heerlijke tijd vol gekkigheid, ontspanning en prachtig mooi weer.
Alleen het laatste weekend sloeg het weer om. Robbie zou samen met Luca en nichtje Lynn bij oma kerk op de camping gaan logeren. Na een fikse regen- en onweersbui besloten we maar om nog wel te eten op de camping maar daarna toch maar naar huis te gaan. De deal was wel om de tent dan in de woonkamer op te zetten. Een grote dolle boel natuurlijk. Een prachtige afsluiting van de zomervakantie.
Precies nog één dagje over om schooltassen in orde te maken en de wekkers op tijd te zetten om weer in het ritme te komen. We gaan beginnen aan een mooi nieuw schooljaar!

Over tien dagen heeft Robbie een controleafspraak in het Prinses Maxima Centrum. Er zullen weer echo's worden gemaakt en zijn port-a-cath moet worden doorgespoeld. Robbie wil graag dat we aftellen naar woensdag 12 september. We hebben er vertrouwen in maar de spanning blijft en dit is begrijpelijk. Fantastisch dat we een prachtige onbezorgde zomer hebben gehad waar we met heel veel plezier, nog vaak aan terug zullen denken. 

De laatste twee weken van de zomervakantie staan vol gepland met speel- en logeerafspraken. Robbie keek ernaar uit om weer met zijn vrienden af te spreken. Thuis wachtte er eerst nog een verassing. In de vakantie ontvingen we een mail over een pakketje dat onderweg was naar Robbie. Dit pakket was een cadeautje van een groep enthousiaste mensen die eerder dit jaar de goede berichten van Robbie hadden gelezen op internet en in de kranten. Zij waren erg onder de indruk van Robbie's wilskracht en beslissing om verkleed naar het ziekenhuis te gaan. Omdat zij zelf ook groot Star Wars fan zijn wilde ze graag Robbie verrassen. Naast een prachtige donatie aan Kika hadden ze voor hem ook een goodiebag samengesteld. Trots liep Robbie in stijl naar het postkantoor om daar zijn pakketje af te halen. Toen eenmaal de grote doos werd neergezet op de balie zette Robbie vol verbazing zijn helm af. Dit pakket was echt heel groot en veel groter dan verwacht. In de doos zaten héel veel cadeautjes voor Robbie maar ook voor Sam en Boaz. Overweldigend hoeveel cadeaus er verzameld waren en de jongens waren uiteraard dik tevreden. Met een "o" en "ah" werden de pakketjes één voor één uitgepakt. Robbie voelde zich een enorme bofkont... "Mam, het lijkt wel pakjesavond"!  Enorme dank naar de gevers.

​
De jongens gaan graag op avontuur met de boot. Picknicken bij de rotsen, zwemmen en wakeboarden. Sam ging echt onwijs goed over het water. Hij heeft het wakeboarden helemaal onder de knie. En met drie zonen moet mama zich soms ook uitsloven. En mama’s hart maakt een sprongetje van geluk als ze drie trotse koppies op een rij ziet zitten. 
Woensdagmorgen hadden we een feestje... ome Tim en tante Angie zijn verloofd. Voor tante Angie was alles nog geheim maar de jongens hadden goed hun best gedaan op een vuurtje en lekkere hapjes en een drankje klaar gezet.
De laatste dagen van de vakantie zijn we stiekem alweer een beetje met ons hoofd thuis. Alle spulletjes inpakken en al plannetjes maken met wie en wat je thuis wilt spelen. Daarom de laaste dag nog even op stap naar Chambéry en leuke Franse souvenirs gekocht. Nog nooit waren we bij ​Lac du Bourget geweest dus ook hier even gestopt. Een hoge steiger nodigde ons uit voor een verfrissende duik. Omdat de steiger eigenlijk voor vissers was bedoeld moest ook de vishengel nog even uit de auto worden gehaald. En als finale een
lekkere hamburger in Aix Le Bains met Franse kaas.
We hebben een super heerlijke vakantie gehad!!! 

​Spelletjes en nog eens spelletjes. De kinderen spelen non-stop en de dagen dat we bij het meer zijn komen ze het water niet uit. We knabbelen wat en lezen onze boeken sneller dan ooit uit. Ook Robbie heeft het lezen ontdekt. Op de achterbank en op het strandje wordt met een glimlach Het leven van een Loser gelezen. De grapjes zijn leuk genoeg om te herhalen en worden dan hardop voor gelezen. Mama is dol op de markt in Frankrijk. Robbie is zo lief om mams te vergezellen en niet zondet resultaat. Verse framboosjes 
versieren zijn ijsje. Nog wat kleine boodschapjes doen en dan weer terug naar het chalet. In het Chalet pakken we snel onze lekkere dingen in voor een picknick op de Aravis. 's avonds zoeken we we een mooi plekje in de bergen bij Menthon. Daar hebben we een
prachtig uitzicht op het vuurwerkspektakel van het Fête du lac. Het thema dit jaar is “Reis om de aarde”. De kinderen deden hun best om landen en dieren te ontdekken in het vuurwerk. Een adembenemend spektakel van een uur lang. Eerdat iedereen in zijn bedje lag was het dik 01:00 uur. Zondag een laatste dag aan het meer met 7 kids. Lekker genieten van het zonnetje, water en een ​geweldige picknick.

Beloofd is beloofd. Als eerste moest er een duik worden genomen in het meer van Annecy. Twee jaar geleden beloofden we dit aan Robbie maar kwam het er niet van omdat we met spoed rechtsomkeer naar huis moesten. Nu twee jaar verder, super dankbaar, dat we weer op dit mooie plekje zijn en we met zijn vijven vakantie kunnen vieren. De duik is genomen en vastgelegd op foto! Een heel bijzonder moment voor ons en echt super lang naar uitgekeken.  Morgen komen ome Tim en tante Angie aan. En als ome Tim en tante Angie er zijn moet er gebarbecued worden. Bijna elke avond laten we ons verwennen met een heerlijk stukje vlees.  Woensdag hebben we ook iets heel leuks gedaan. In de avond zijn we met de stoeltjeslift de Lachat op gegaan en met elkaar een stuk
gewandeld naar een hoger gelegen meer. Bij Lac de la Cour hebben we mee gedaan aan een echte Franse picknick. Bij schemering werden er wensballonnen opgelaten en toen het donker genoeg was kreeg Robbie een lantaarn met een echt kaarsje en de jongens een fakkel om mee naar beneden terug te lopen. Een prachtig tafereel. En met een duik in het zwembad van Grand Bornand zat de eerste vakantieweek er alweer bijna op. Vrijdag komen ome Klaas en tante Roos aan met hun vier meiden. 

Aan alles komt een eind zo ook aan het kampeeravontuur in Zeeland. De jongens hebben nog vol trots laten zien waar ze levende krabbetjes hebben gevangen. In plaats van krabbetjes hebben we nog een visje gegeten in een gezellig restaurantje. Moe en voldaan naar huis om ons voor te bereiden op de vakantie naar Frankrijk. We gaan heerlijk drie weken lang vakantie vieren in het Chalet. Als papa nog aan het werk is en mama druk met het huis poetsen moeten de jongens zich vermaken. Tekenen is dan altijd gezellig en zekers met je broers aan een tafel. Alles staat voor de vakantie ingepakt en de wekker staat om 06:30 uur om te vetrekken.